zondag 26 mei 2013

Donderdag 23 mei 2013

Vandaag is de verjaardag van KanjerGuusje. Haar vader post op Facebook. Dapper vind ik dat.

De verjaardag van Marnix komt eraan. 28 juni. We zien er heel erg tegenop. Hoe geef je invulling aan die dag?
Vorig jaar kreeg Marnix de dag voor zijn verjaardag nog een bloedtransfusie in het Meander. Daar waren we heel erg blij mee want dan zou hij zich beter voelen op zijn verjaardag. Als je kind kanker heeft word je van heel andere dingen blij dan wanneer je kind gezond is.

Dit jaar is Marnix er fysiek niet meer bij. Hoe gaan we de dag doorkomen? Het is de eerste keer. Olav geeft duidelijk aan het te willen vieren. Maar wat is er te vieren?
Op de bijeenkomst van zaterdag hoop ik hier wat ervaringen van andere ouders over te horen.


4 opmerkingen:

  1. Lieve hera,
    16 jaar geleden overleed de zoon van vrienden van mijn ouders. Op zijn geboorte dag steken zijn ouders ,familie en vrienden een vuurpijl af. Op zijn sterfdag bbqen we met zijn alle. Elk jaar weer. Ook word het condoleance boek gepakt en na 16 jaar schrijft ieder er nog wat persoonlijks in voor wouter maar ook voor zijn ouders. De vriendengroep is kleiner geworden maar de vaste kern is er. Tegenwoordig met kids.
    Dit voelt voor zijn ouders erg fijn, ik hoop dat jij/jullie er een voor jullie passende draai kunnen geven waar jullie je prettig bij voelt.
    Niks moet! Doe wat bij jullie past

    Liefs raema

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve hera,
    16 jaar geleden overleed de zoon van vrienden van mijn ouders. Op zijn geboorte dag steken zijn ouders ,familie en vrienden een vuurpijl af. Op zijn sterfdag bbqen we met zijn alle. Elk jaar weer. Ook word het condoleance boek gepakt en na 16 jaar schrijft ieder er nog wat persoonlijks in voor wouter maar ook voor zijn ouders. De vriendengroep is kleiner geworden maar de vaste kern is er. Tegenwoordig met kids.
    Dit voelt voor zijn ouders erg fijn, ik hoop dat jij/jullie er een voor jullie passende draai kunnen geven waar jullie je prettig bij voelt.
    Niks moet! Doe wat bij jullie past

    Liefs raema

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mijn zus is alweer 28 jaar geleden overleden. Maar ik herinner me haar eerste geboortedag na haar sterven heel precies. We waren allemaal thuis, en hebben lekker gegeten en een dronk uitgebracht op haar. Het was een prachtig mens, veel te vroeg overleden, maar wel een mens waar we veel goede herinneringen aan hadden. Die hebben we met een heel aantal mensen samen opgehaald. Het werd lachen en huilen aan tafel. Na afloop liep een buurtgenoot even langs (ze kende ons niet zo heel goed) en zij zei plompverloren: wat is het hier gezellig! Is er iemand jarig? Even viel er een ijzige stilte, maar al heel snel braken we daar met zijn allen weer doorheen: een verjaardag, inderdaad, of beter: een geboortedag, een hele bijzondere, om nooit meer te vergeten, en elk jaar weer te vieren als de dag van een bijzonder, geliefd en gemist mens. Nu na al die jaren drinken we nog steeds op die dag een mooi glas en proosten we als zussen met elkaar op haar. Het is niet meer zo moeilijk als die eerste keer, maar tegelijk blijft het missen juist op die dag erg voelbaar.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Op de geboortedag van ons dochtertje.....gedenken wij haar nog altijd.
    In augustus a.s is het 13 jaar geleden dat wij haar bij de geboorte moesten afgeven.
    Ieder jaar steek Ik die dag extra kaarsjes aan hij haar foto....voorheen ook in een kapelletje...maar dat voelt nu anders...
    Ook komen die dag mn ouders en zusje altijd even langs met bloemen en eten we met zn allen een stukje taart....op ons meisje!
    Het blijft een hele speciale en emotionele dag...ieder jaar weer...maar t voelt goed haar ieder jaar weer zo te gedenken en te eren..nu Samen met haar broertjes en zusjes!!
    Ze hoort erbij voor altijd, net als jullie lieve Marnix.

    BeantwoordenVerwijderen